قران کریم در دو آیه خود [لقمان: 18 و حدید:23] تعبیری دارد به نام «مختال فخور» به معنای «خیالپرداز متکبر و فخرفروش» و جداً از چنین صفتی نهی میفرماید «مختال» کسی است که در حد خیال و وهم زندگی کند و از واقعیت بکلی دور است، «فخور» کسی است که در خیال و وهم؛ خود و دوستان همراه خود را بزرگ فرض میکند، و متکبرانه سخن میگوید و عمل مینماید، اما همین آدم در وقت نیازمندی و احتیاج گردنش را در مقابل دیگران کج میکند. این چنین شخصی از روی تکبر، روی از مردم بر میگرداند و با کوچکترین موفقیتی از خوشحالی سر از پا نمیشناسد. با مواجه با اندک سختی و تلخکامی دنیوی اندوهگین میشود و با احتمال پیروزی خوشحال و شادمان میگردد و البته که این حالات از ظهورات انانیت و نفسانیت و غلبه تکبر و خودبزرگبینی است.
با این مقدمه نگاهی گذرا به فراخوانها و اظهارنظرهای ضدانقلاب ـ به ویژه در فتنه اخیر ـ بیاندازیم، وقتی به سایتها، یا رسانههای آنها مواجه میشویم، به این توهم دچار میشویم که هماکنون میلیونها نفر در ایران در حال تظاهرات خیابانی هستند، اما وقتی به واقعیت جامعه نظر میافکنیم، ملاحظه میکنیم که این وازدگان سیاسی فرسنگها از مردم و فرهنگ مردم ایران دور هستند. و بهعیان درمییابیم که با مشتی ترّهات از زبان وازدگان سیاسی مواجه هستیم که پشتسر هم تکرار میشود.
هر کسی که چند سالی در تهران زندگی کرده است، میداند که ترافیک شبهای عید تهران به ویژه در مناطقی که به مراکز خرید نزدیک است، حقیقتاً وحشتناک و غیرقابل تحمل است، حتی ترافیک انسانی در مراکز خرید و خیابانهای اطراف آن بیحد و حصر است. اما وقتی این خارجنشینان وازده این ترافیک را به حساب فراخوان خود میگذارند و اعلام میکنند که مردم خیابانها را بستند، «از قیاسش خنده آمد خلق را» مصداق پیدا میکند، یا وقتی مردمی را که طبق معمول در پیادهروها در حرکت هستند، از فعالان جنبش آمریکایی ـ اسرائیلی سبز میخوانند... یا امثال این ترّهات؛ نمیداند از دست این موهومات بخندد یا به حال گویندگان بگرید. آنها چنان در شبکههای عنکبوتی خود تار دمیدهاند تا شاید از این رهگذر بتوانند، شکاری درخور به دست آورند، اما بیچارهها خود شکار خیالپردازیهای متکبرانه خود شدهاند.
وقتی به سایتها یا رسانه های آنها مواجه می شویم به این توهم دچار میشویم که هماکنون میلیونها نفر در ایران در حال تظاهرات خیابانی هستند، اما وقتی به واقعیت جامعه نظر میافکنیم، ملاحظه میکنیم که این وازدگان سیاسی فرسنگها از مردم و فرهنگ مردم ایران دور هستند
در اوج تظاهرات اعلامی خودشان پشت اینترنت مینشینند و آنلاین تظاهرات میکنند؛ آن هم تظاهرات مجازی. آنها باید از پنتاگون متشکر باشند که چنین سیستمی راهاندازی کرد تا آنها بتوانند به راحتی و بدون هیچگونه زحمتی در گوشه خانههای خود بنشیند و قهوه و کاپوچینو نوشجان کنند و در اینترنت تظاهرات کنند و شعار بدهند و خودشان را هم راضی کنند که ما در حال مبارزه همهجانبه هستیم و به زودی جشن پیروزی میگیریم. راستی اینها به چه بلایی گرفتار آمدهاند؟ آیا جز این است که شدت خیالپردازی و فخرفروشی آنها را چنان در بند توهمات کرده است که تصور میکنند میتوانند با پشتیبانیهای مستکبران عالم به ویژه آمریکا و صهیونیستها با جنگی روانی بر نظامی مردمبنیان که نخستین نسخه مردمسالاری دینی و اسلامی را در برابر دید جهانیان قرار داده است، مبارزه کنند و آن را ساقط کنند. آری
«چراغی که ایزد برفروزد/ هرآنکس پُف کند، ریشش بسوزد».
طبعاً بر دشمنان قسمخورده این ملت هرجی نیست، به ویژه با اوضاع منطقه خاورمیانه اسلامی که موج بیداری اسلامی همه استکبار را کلافه و سردرگم کرده است.
از دورغپردازیهای شبکههایی چون بیبیسی و صدای آمریکا و صدای اسرائیل و دیگر شبکههای ماهوارهای یا سایتهای صهیونیستی هیچ توقعی نیست؛ که اگر آنها دورغ نبافتند و تکبر نورزند که از ذات خود منسلخ شدهاند.
ایراد کار فقط یک چیز است و آن اینکه تظاهرات مجازی است، آنلاین و آفلاین؛ هیچ کس در خیابانها حضور ندارد، مگر مردمی که در تدارک عید هستند، یا خسته از کار روزانه به منزل خود مراجعه میکنند و شما را به هیچ میانگارند.
اما روی سخن من با کسانی است که روزی با این ملت بودهاند و هماکنون در تار عنکبوتی دشمن گرفتار آمدهاند و به این سخنان خیالپردازانه و ترّهات مکرر دلخوش کردهاند. اگر در آغاز فتنه فضا غبارآلود بود و نمیشد حق را از باطل تشخیص داد، اما هماکنون راه روشن شده است و غبار فتنه فروکش کرده است، و کاملاً میشود تشخیص داد که در این تظاهرات مجازی چه کسانی حضور دارند: اوباما و کلینتون و شیمون پرز و سران دولتهای استکباری و سازمانهای جاسوسی در جلوی صف هستند، فتنهگرهای داخلی که تلاش کردند خود را سران آن بنامند، به دنبال آنها در حرکتند، رضا پهلوی، مسعود و مریم رجوی، بنیصدر، سلطنتطلبان، بهائیان، منافقان و خلاصه همه دشمنان دین و هویت این مردم در پشت سر در حرکت هستند. ایراد کار فقط یک چیز است و آن اینکه تظاهرات مجازی است، آنلاین و آفلاین؛ هیچ کس در خیابانها حضور ندارد، مگر مردمی که در تدارک عید هستند، یا خسته از کار روزانه به منزل خود مراجعه میکنند و شما را به هیچ میانگارند. من و شما کجا هستیم، با اسلام عزیز و مردم مسلمان یا علیه آنها در توهمات مغرورانه گرفتار!
حجت الاسلام و المسلمین حاج سید سعید لواسانی
بخش سیاست تبیان